“Паэзія душы”
15
верасня на Беларусі адзначаецца День бібліятэк. І, як і на любое свята, мы
запрасілі гасцей. На сустрэчу з чытачамі бібліятэкі прыйшла Кавалевіч Марыя
Антонаўна. Чалавек яна незвычайны. З дзяцінства яе захапілі рыфмы, і дзе б яна
ні была, дзе б ні жыла, і рэчаіснасць, і мары заўсёды складваліся ў свядомасці паэтычнымі радкамі.
Хоць здаўна ты
была
ў сваёй долі
журботнаю,
Не цяклі, каб
сказаць,
малако тут ды мёд,
Беларусь, цябе
людзі
празвалі гаротнаю
І забітым,
прасцяцкім
твой бедны народ.
Але нешта было між
лугоў
тваіх добрае,
Бо чаму ж так
заўсёды,
як прыйдзе вясна,
У небе птушкі
ляцяць да цябе,
як да роднае,
Ты ўсіх,нібы маці, вітаеш з акна.
Гэта ўрывак з верша Марыі Антонаўны
“Мая Беларусь”, у якім і пачуццё годнасці за
нашу зямлю, і смутак за яе непрастую долю.
На ўсе падзеі жыцця адклікаецца нястомная душа паэта. Цэлы цыкл
вершаў прысвяціла Марыя Антонаўна нашаму асветніку і першадрукару Францыску Скарыне. Біблейскія матывы ў радках перамяжоўваюцца з гістарычнымі
фактамі, і кожнае
слоўца гучыць, нібыта покліч душы, пераканаўча і шчыра.
Расказала Марыя Антонаўна пра сваё жыццё, пра тое, што
часта выступае з вершамі ў дамах-інтэрнатах, для дзяцей- сірот і інвалідаў, пра
тое, што заўсёды на сустрэчах распавядае пра Біблію, пра сваю веру ў Бога, якая падтрымлівала яе ўсё жыццё, пра вытокі хрысціянскіх святаў.
Чытала Марыі Антонаўны вершы і пра любімую пару года - восень, пра родную зямлю, пра блізкіх людзей. Шчырыя, пяшчотныя словы не пакінулі абыякавымі чытачоў.
Марыя Антонаўна не толькі знаёміла вучняў са сваімі вершамі, але і паслухала творы пачынаючых паэтаў - вучняў нашай школы, нават дала ім некалькі парад і пажадала поспехаў і плёну у гэтай справе. А яшчэ Марыя Антонаўна падарыла бібліятэцы свой апошні зборнік вершаў .
У гэты дзень у бібліятэцы атрымалася невялікае, але
сапраўднае свята паэзіі.
